Blog ervaringsdeskundige: ‘Ik durfde niet te kiezen voor het leven’

‘Hulpverleners: neem de ervaringskennis van cliënten en hun naasten uiterst serieus, het is de belangrijkste kennisbron! Realiseer je dat veel herstelprocessen tussen mensen plaatsvinden, en in relatie tot elkaar staan. Dit heb ikzelf, Augus Lumalessil, aan den lijve mogen ervaren na een harddrugs verslaving van dertig jaar.’ Augus Lumalessil is coördinator ervaringsdeskundigheid bij het Leger des Heils Midden-Nederland. Voor Valente schreef hij deze blog.

‘De ervaringskennis opgeslagen in mijn eigen verhaal beïnvloedt mijn dagelijkse leven en werk tot op de dag van vandaag! Ik houd van muziek maken, ben een christen en gevoelsmens. Dit blog zal gaan over mijn verhaal en hoe het mij heeft gevormd.

Mijn harddrugsgebruik is dertig jaar mijn manier geweest om te overleven. Het was een uiting van hoe niet leuk mijn leven was, dat ik er niet kon zijn en dat ik niet in de wereld kon en mocht zijn van mijzelf. Het aangaan van echte relaties met de mensen om mij heen was gewoonweg te risicovol.

Nu jaren later besef ik mij dat mijn verleden, het opgroeien in ons gezin, hier debet aan was. Ik moest zien te overleven in een onveilige omgeving met misbruik, mishandeling en verwaarlozing en al jong zocht ik middelen (wc-blokken/lijm) om mijn eigen onrust te verdoven en om te kunnen gaan met de situatie thuis. Later ging dit over van softdrugs naar harddrugs als heroïne en cocaïne.

Ik durfde niet te kiezen voor het leven, maar was verbitterd en boos over het onrecht dat mij was aangedaan. Ik noem het weleens: mijn ziel en geest waren gebroken. Ik nam wraak op de wereld om mij heen en heb dingen gedaan die het daglicht niet kunnen verdragen.

De gelofte (plechtige belofte) die ik mijzelf deed was: niemand doet mij nog pijn! Deze manier van grenzen stellen deed mij vervallen in een leven waar ik heel veel ruimte innam en waar relaties puur functioneel waren. Hiermee durfde ik niet onder ogen te komen hoe gebroken ik eigenlijk was en dat ik niet alles alleen kon oplossen.

Dit herken ik nu bij deelnemers aan herstelwerkgroepen die ik heb opgezet. Mensen zijn huiverig om met hun leven aan de gang te gaan vanuit ongeloof en wantrouwen. Clean kunnen blijven, perspectief, regie nemen over je eigen proces, andere mensen kunt vertrouwen; het zijn zaken die zij zich niet kunnen voorstellen.

Ik snap deze huivering erg goed, angst om weer te falen, het eigen oordeel en dat van de ander, jezelf niet kwetsbaar durven en kunnen opstellen, ik snap het zo goed, want ik ben daar geweest waar zij zijn.’

Eenzaamheid doorbreken

‘Van daaruit begin ik samen met hen op te lopen. Deze wederzijdse erkenning, herkenning, is het fundament onder ons werk als ervaringsdeskundigen. Erkenning vanuit wederzijdse herkenning (delen van vergelijkbare ervaringen) schept ruimte die nodig is om de eenzaamheid te doorbreken, onder ogen te komen wat er is gebeurd en wat er kapot is gegaan. Omdat het verhaal van de ander er mag zijn, mag jouw verhaal er ook zijn inclusief moeilijke gevoelens zoals schaamte, schuld, angst voor veroordeling en verdriet. Maar dit delen doet ook een beroep op het zelf verantwoordelijkheid nemen, zelf gaan werken aan de eigen gebrokenheid en zelf kiezen voor het leven.

Hier moet ik zelf nog dagelijks aan werken en nog steeds diezelfde keuze maken en bevestigen. Maar inmiddels ben ik getrouwd en werk ik als coördinator ervaringsdeskundigheid bij het Leger des Heils Midden-Nederland. Het was deze organisatie die mij wilde opvangen en met mij aan de slag wilde toen ikzelf begon in te zien dat ik het niet meer alleen kon. Na 48 jaar het alleen te hebben geprobeerd pakte ik hun uitgestoken hand vast. Dat samen met God die ik heb mogen ontmoeten  heeft mij op weg geholpen om weer meer heel te worden, vergeving te vinden voor de dingen die ik heb gedaan en er als mens te mogen zijn. Weten dat ik niet ben, dat ik niet samenval, met dat wat mij is overkomen en wat ik heb gedaan. Te leren praten, relaties aan te gaan, te voelen en zelf mensen te begeleiden bij hun herstelproces.

Maar mijn proces is ook voeding waarmee ik mijn organisatie help bij de ontwikkeling van een visie op zorg en participatie, en de ontwikkeling van herstelwerkgroepen en onze eigen herstelacademie aan de Tiberdreef (Utrecht). Ook werk ik aan deskundigheidsbevordering van mijn collega’s met ervaringsdeskundigheid. Ik hoop dat ervaringsdeskundigheid binnen de reguliere teams beter wordt ingebed, omdat de kennis die het leven brengt zo van waarde is!’

Augus Lumalessil is coördinator ervaringsdeskundigheid bij het Leger des Heils Midden-Nederland. Lees ook dit interview met hem op de website van het Leger.