Onveilig wonen

Woningcorporatie Rochdale in Amsterdam deed onderzoek naar huurders die niet veilig zijn in hun woning. De afgelopen tien jaar verdubbelde het aantal mensen zonder huis. ‘Woningnood’ dekt de lading niet, woningcrisis wel. Onzichtbaar in deze woningcrisis zijn mensen die in onveilige situaties klem zitten, omdat er voor hen geen huis is. Ook Valente werkte mee aan dit onderzoek.

Verborgen dakloosheid

Sommige mensen hebben een dak boven hun hoofd, maar dat dak is niet onvoorwaardelijk. Om niet op straat terecht te komen, kampen zij dagelijks met geweld, uitbuiting of misbruik. Weggaan is geen optie – de wachtlijst voor een woning is lang. Het huis verlaten en dan een beroep doen op opvang is ook niet wenselijk, de opvang zit al vol en het lost het probleem niet op. Het woningtekort maakt deze mensen afhankelijk, in sommige situaties zelfs extreem kwetsbaar. Deze mensen zitten muurvast. Ze zijn misschien niet dakloos, maar hebben wel dringend een veilige woonsituatie nodig.

Rochdale schrijft dat het niet over een incident gaat, maar over honderden Amsterdammers. Elke hulpverlener, elke professional kent wel iemand met een onveilig thuis. Waar gescholden, geschopt of geslagen wordt. Waar mishandeling, uitbuiting of dwang dagelijkse kost is. Waar weggaan door het woningtekort geen optie is. De verhalen van deze mensen verdienen aandacht, schrijft Rochdale. 

Werken aan weerbaarheid

Dagblad Trouw interviewde Hester van Buren, bestuursvoorzitter van Rochdale en bestuurslid van Aedes over deze verborgen dakloosheid. ‘Maar het gaat niet alleen om wonen’, zegt Van Buren. ‘Het zijn meestal heel kwetsbare mensen. Ze hebben vaak niet eens zozeer een andere woning nodig – want daar begint het misschien meteen van voren af aan – ze hebben vooral hulp en begeleiding nodig om weerbaarder te worden.’