Stille zaterdag

Het is extra stil, deze ‘Stille zaterdag’. We zijn dit weekend allemaal thuis en gaan er niet op uit, zoals we anders zouden doen in een paasweekend. Het is een goed moment om te luisteren en te kijken naar wat we in de afgelopen weken niet hebben gezien en niet hebben gehoord.

Het stille leed achter de voordeuren van huizen door toenemende spanningen en huiselijk geweld. Van mensen met een psychische kwetsbaarheid die een nog meer teruggetrokken leven zijn gaan leiden door het grotere sociale isolement. Het leed van eenzaamheid, verwarring, ontregeling en het gevoel nog meer de grip op het leven te verliezen. Het stille leed van mensen in bestaansonzekerheid door schulden, verslaving en (dreigende) dakloosheid. Mentaal stabiel blijven is voor veel mensen een opgave.

Er is afgelopen weken terecht veel aandacht geweest voor de (acute) medische zorg en de onderlinge solidariteit, wat een geweldige impuls heeft gegeven aan het omzien naar elkaar en de waardering voor onze ‘helden in de zorg’, in de ziekenhuizen en verpleeghuizen.

Vandaag is een dag om zelf ook ‘held’ te zijn, door iemand te zijn die er voor een ander is. Een ander die zegt: ik heb iemand nodig die me uit mijn kluwen gedachten en nare emoties haalt. Iemand die ziet dat mijn onvoorspelbare gedrag voortkomt uit dat ik niet kan omgaan met deze situatie. Iemand die even naar me luistert zodat het uit mijn hoofd kan. Iemand die me helpt structuur in mijn dag te houden, omdat ik die zo nodig heb. Iemand die me helpt om met mijn toenemende angst om te gaan, omdat het mijzelf nu niet lukt.  

In tijden waarin menselijk contact niet vanzelfsprekend is, in tijden van angst en verlies van wat zeker is, hebben we een opdracht voor de meest kwetsbaren onder ons. De ouderen en zieken, maar ook de dakloze mensen, slachtoffers van huiselijk geweld, mensen in beschermd wonen en forensische instellingen. Het zijn de mensen die je soms wat minder goed hoort. Maar laten we beseffen dat dat vooral nu juist nodig is. Heel erg nodig.

Het gevoel niet gezien te worden en niet gehoord te worden is een afschuwelijke ervaring. Een simpel maar waardevol gebaar kan dan een kaartje zijn, met de boodschap: ik zie jou. Tijdens een wandeling door de buurt, of een ommetje op de fiets kun je zo’n kaartje bij iemand door de brievenbus doen, naar iemand mailen of appen of kaartjes afleveren bij een beschermd wonen plek of opvanglocatie.

Na de berenjacht nu op pad met een kaart. Kijk wie je kunt zien en luister of je wat hoort!

Esmé Wiegman-van Meppelen Scheppink en Paola Buitelaar,
Directeur en ervaringsdeskundig beleidsadviseur bij Valente

Kaartje sturen? Download hier de kaart ‘ik zie je’. Je kunt op de achterkant van de kaart zelf een bericht typen en de kaart uitprinten om bij iemand in de bus te doen, of naar iemand mailen. Je kunt ook de afbeelding hier hieronder naar iemand appen.

Delen op social media? Doe het met #ikziejou